هر كه دارد هوس كرب و بلا بسم الله!
اين مصرع كه در چاووش خواني‌‌هاي مسافران كربلا خوانده مي‌شد، از خطبه‌ امام حسين (ع) هنگام خروج از مكه برگرفته شده است. حضرت در آن موقعيت فرمود: «هر كه مي‌خواهد خون خود را در راه ما نثار كند و آماده حركت است، همراه ما در مسير كوچ گام نهد. اين مثل به زيارت، ايثار، جانبازي و آمادگي اشاره دارد.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

مگر پول ما سكه يزيد دارد؟
سكه يزيد در برابر سكه امام علي(ع) قرار دارد. سكه علي(ع) از رونق و ارزش برخوردار است و مسلمانان با جان و دل آن را مي‌پذيرند. ولي سكه يزيد، به سبب ستم‌هاي فراوانش، نزد مؤمنان جايگاهي ندارد و از پذيرش آن سرباز مي‌زنند. اين مثل به بي‌ارزش بودن پول اشاره دارد و در برابر كسي كه حاضر نيست حتي با گرفتن پول كاري انجام دهد و انسان را از ثمره حرفه‌اش بهره‌مند سازد،‌ به كار مي‌رود.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

هم از گندم ري افتاد، هم از خرماي بصره
قرار بود ابن سعد حاكم ري باشد و در حال آماده شدن براي سفر بود كه واقعه كربلا پيش آمد. ابن زياد از او خواست، اول با حسين بن علي(ع) بجنگد و سپس به حكومت ري بپردازد. ابن سعد از پذيرش اين خواسته خودداري كرد. ابن زياد گفت: «اگر چنين نكند، بايد فرمان حكومت ري را پس دهد.»
ابن سعد كه نمي‌توانست از حكومت ري بگذرد، تن به قضا داد و به قرارگاه حسين(ع) لشكر كشيد. وقتي به كربلا رسيد، امام حسين(ع) به او پيام داد: «در تاريكي شب به ديدارم بيا.‌»
چون آمد، به وي فرمود: «راهي انتخاب كن كه به صلاح دنيا و آخرتت باشد. »
ابن سعد گفت: «مي‌ترسم ابن زياد در كوفه خانه‌ام را خراب كند.‌» حضرت فرمود:‌«سرايي نيك تر از آن به تو خواهم داد.»
ابن سعد گفت: «در ولايت كوفه ملك و باغ بسيار دارم. همه را مصادره مي‌كنند و از من مي‌گيرند.»
حضرت فرمود: «به تو در حجاز مزرعه‌هاي سر سبز ـ كه هزار بار بهتر از مزرعه‌هاي كوفه است ـ مي‌بخشم.»
ابن سعد سر به زير افكند و مدتي در فكر فرو رفت. آن گاه پرسيد:‌«چگونه دل از حكومت بردارم؟»
حضرت از طمع كاري و مقام دوستي او تعجب كرد و فرمود: «اميدوارم از گندم ري نخوري!»
ابن سعد پاسخ داد: ‌«اگر گندم نباشد، جو مي‌خورم!»
آن گاه به قرارگاه خود بازگشت و آمادة‌ نبرد شد. پس از شهادت امام و يارانش،‌ به سبب حوادثي كه پياپي رخ داد، ابن سعد به مراد خود نرسيد و نتوانست فرماندار ري شود. او و پسرش به فرمان برادر همسرش، مختار ثقفي كه بر كوفه دست يافته يود، به قتل رسيدند. بدين ترتيب، هم از گندم ري ماند و هم از خرماي بصره. اين مثل به طمع كاري اشاره مي‌كند و دربارة كساني به كار مي‌رود كه سود اندك را ناديده مي‌گيرند و براي رسيدن به سود بيش‌تر ،‌سرمايه اصلي را هم از دست مي‌دهند.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

من از بهر حسين در اضطرابم تو از عباس مي‌گويي جوابم!؟
چون پيك كربلا به مدينه رسيد،‌ ام البنين درباره حضرت حسين(ع) پرسيد. پيك از پسرش عباس سخن گفت. ام البنين چند بار پرسش خويش را تكرار كرد و هر بار درباره عباس شنيد. سرانجام به ستوه آمد و گفت: من از بهر حسين در اضطرابم
تو از عباس مي‌گويي جوابم!؟
اين مثل در مورد كسي به كار مي‌رود كه پاسخ نامربوط و خارج از موضوع مي‌دهد.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

مثل حرمله
حرمله سوي گلوي علي اصغر، كودك شيرخوار حضرت امام حسين(ع) ، تيرافكند و بي رحمانه وي را به قتل رساند. بدين سبب براي بيان شدت سنگ دلي افراد، آن ها را به حرمله تشبيه مي‌كنند.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

آب دست يزد افتاده است
در روزگار شاهان ستمگر، مأموران آب رساني (ميراب‌ها) كه در آن زمان بلديه ناميده مي‌شدند، با خيانت و سخت گيري‌هاي ناروا، آسايش را از مردم مي‌ربودند. در چنين شرايطي، ناله‌مردم به آسمان بلند مي‌شد كه : «ما اسير دست ستمگيريم و آب در دست يزيد افتاده است.» اين مثل كنايه‌اي است از اسير شدن در دست ستمگر، سپرده شدن امور به دست مسؤولان سخت گير و مقرراتي، افتادن سر رشته كارها به دست اشخاص خسيس، محتكر و گران فروش .
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

پسر طوعه است
طوعه بانوي با ايماني بود كه مسلم بن عقيل را به خانه اش برد و به او پناه داد. بلال،‌ پسر طوعه، از اين راز آگاه شد و به نيروهاي ابن زياد خبر داد. در تعزيه مسلم، بلال به امير مي‌گويد: بده تو مژده پادشاه كل جهان ! كه آورم خبر از مسلم اندرين سامان بدان اميد كه مسلم بود به خانه ما چو گنج جاي نمود، در آشيانه ما كلمه‌ پسر طوعه يادآور آن واقعه است و به جاسوسي، خيانت، نامردي و تهمت اشاره مي‌كند. مگر من پسر طوعه هستم؟ گونه‌ديگر اين مثل است كه شخص هنگام دفاع و رفع تهمت از خود به كار مي برد.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

هم طبل يزيد است وهم علمدار حسين !
در گذشته برخي از تعزيه خوانان در دو نقش بازي مي كردند .گاه نقش حضرت ابوالفضل (ع) داشتند و زماني نقش طبل يزيد . مثل ـ كه در آن امرريشه دارد ـ به نفاق و دورويي اشاره مي‌كند و درباره‌ي دو دلاني كه نمي‌توانند دل به يك سمت سپرده ، در صف نيكان يا بدان قرار گيرند ، به كار مي‌رود .
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

هم نذر حسين (ع) است و هم شام شب بچه
اين عبارت از مثل‌هاي افغاني است ودر مواردي كه آنچه به سبب نياز ، اشتباه يا هديه دادن از كف مي‌رود ،اداي نذر شمرده ميشود ، به كار مي‌رود .
مانند :
الف : روغن ريخته نذر حضرت عباس (ع)
ب : خدا كشته را به قرباني حساب مي‌كنند .
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

دنيايش مثل آخرت يزيد است.
آخرت يزيد، به سبب پديد آوردن واقعة عاشورا ، با دردناك‌ترين مجازات‌ها همراه است. اين مثل به گذراندن زندگي با سختي و بدبختي اشاره دارد. گونه هاي ديگر آن عبارتند از:
الف) دنياي ما بدتر از آخرت يزيد است.
ب) عاقبتش مثل عاقبت يزيد شده است.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

آش يزيد را مي‌‌خوري و براي امام حسين(ع) سينه مي‌زني؟
خطاب به كسي گفته مي‌شود كه در ظاهر ادعاي دوستي مي‌‌كند و در نهان دشمني مي‌ورزد. اين مثل با مثل‌هاي زير هم معناست: الف) نماز علي را مي‌خواند و پلوي معاويه را مي‌خورد.
ب) هم طبال يزيد است و هم علم دار حسين(ع)
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

مثل مادر وهب
وهب يكي از دلاوران كربلا بود كه به دست سپاه يزيد به شهادت رسيد. مادرش زني بسيار شجاع بود. او از شدت خشم‌، عمود خيمه را كشيد، به ميدان رفت و قاتل پسرش را با يك ضربه به قتل رساند. مثل بدين واقعه نظر دارد و براي بيان شجاعت ، زبان آموزي، ايثارگري و ارادت به اهل بيت (ع) به كار مي‌‌رود.
منبع : http://www.kanoonparvaresh.com

ما اهل كوفه نيستيم، امام تنها بماند.
تناقض در رفتار ، نيرنگ و تزلزل، سركشي در برابر فرمانروايان، فرصت طلبي، اخلاق ناپسند، آزمندي و شايعه پذيري بخشي از ويژگي‌هاي مردم كوفه است. امام علي(ع)، امام مجتبي (ع)، مسلم بن عقيل و سيدالشهدا(ع) هر يك به گونه‌اي بي‌وفايي و سست عهدي كوفيان را تجربه كردند. اين عبارت از شعرهاي مردم ما است و در زمان انقلاب و جنگ تحميلي زياد به كار برده مي‌شد.
منبع :http://www.kanoonparvaresh.com

ادامه دارد…

شهیدبهشتی جملات قشنگی دارند ازجمله دررابطه با قشردانشجو،نکاتی جالب وقابل تامل دراین سخنان است که اگر دانشجویان عزیز ما واقعاً عامل به آن بودند شایدوضعیت جامعه به گونه ای دیگربود:

دانشجو موذن جامعه است اگرخواب بماند نمازهمه قضا می شود.

دانشجو رسالتش دراین است که دربرابر دردهای جامعه برای همیشه حساس بماند .وای به روزی که تحصیل کرده های جامعه اعم از روحانی،معمم،دانشگاهی ،درشکل آموزگار،دبیر،امام جماعت،مرجع تقلید،محقق،اسلام شناس،نویسنده و….  تبدیل بشود به گروه « بی درد»

مقام معظم رهبری :

عزیزان من ،مومنین به حسین بن علی (علیه السلام)، امروز حسین بن علی می تواند دنیا را نجات بدهد به شرط آنکه چهره او را با تحریف مغشوش نکنند.

نگذارید مفاهیم تحریف آمیز،کارهای تحریف آمیز و غلط ،چشم ها و دل ها را از چهره مبارک ومنور حسین بن علی منصرف کند.باتحریف بایستی مقابله کرد.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کتاب “مفاتیح الحیاة” مجموعه ای از برنامه ها و راهکارهایی است که از قرآن کریم و احادیث و روایات ائمه برای زندگی فردی و اجتماعی ما استخراج شده است. این کتاب، به تألیف حضرت آیت الله جوادی آملی (مد ظله العالی) و به کوشش گروه فقه پژوهشگاه علوم وحیانی معارج، گردآوری شده و شامل آیات و روایاتی است که آدمی با به کارگیری آنها، حیات طیبه ای را تجربه خواهد کرد که مورد رضای پروردگار باشد.

در قسمتی از مقدمه این کتاب آمده است: “استاد، علامه جوای آملی «دام ظله» با اشراف همه جانبه به منابع وحیانی و با بهروری کامل از کتاب و سنت و همچنین عقل برهانی و نیز با ژرف بینی خاص به این ایده تفطن دادند که همان طور که بزرگ محدث روزگار ما، جناب حاج شیخ عباس قمی رحمة الله با اثر ماندگار و سودمندش؛ یعنی مفاتیح الجنان، راه سلوک بندگان و ارتباط انسان با خدا را از طریق انجام دادن اعمال عبادی در سه بخش نماز، دعا و زیارات و بهره مندی از ثواب و پاداش آنها هموار کرد، کتاب دیگری لازم است که جلد دوم و مکمل آن محسوب شود و شئون دنیایی به ویژه امور اجتماعی بندگان را نیز با همان رویکرد، با آموزه های وحیانی مرتبط سازد…”

بنابراین ما همان گونه که برای درریافت اعمال و برنامه های مربوط به رابطه مان با خدا به مفاتیح الجنان رجوع می کنیم، برای دریافت برنامه های روزمره اجتماعی، فردی و نحوه ارتباطمان با اطراف و انسان های دیگر و تعاملات مورد نیاز در جامعه، می توانیم به این اثر ارزشمند یعنی “مفاتیح الحیاة” مراجعه کنیم.

در ابتدای این کتاب، علاوه بر مقدمه ناشر که در قسمتی از آن در بالا ذکر شد، مقدمه ای جامع توسط مؤلف بیان شده است که شامل 15 اصل بوده و در حدی نوشته شده که فقط اساتید و پژوهشگران می توانند از آن بهره ببرند.

این کتاب دربردارنده پنج بخش اصلی است که هر یک از این بخش ها دارای چند فصل می باشد. بخش اول با عنوان “تعامل انسان با خود” شامل دوازده فصل است که آیات و روایات مربوط با این موضوع از تفکر و تدبر آدمی گرفته تا چگونگی رعایت بهداشت جسمی و روحی وی را شامل می شود. در این بخش به جزییاتی از جمله نحوه خوردن و آشامیدن، لباس پوشیدن و آراستگی و… توجه شده است.

در فصل پنجم از این بخش با عنوان نظافت و بهداشت، در باب سلامت دل (قلب) آمده است:

“امیرمؤمنان سلام الله علیه فرمود: آگاه باشد که تنگدستی بلاست و بدتر از تنگدستی بیماری تن و بدتر از بیماری تن بیماری دل است. آگاه باشید که از جمله نعمت ها، گستردگی ثروت است و برتر از فراوانی ثروت، تندرستی و برتر از تندرستی سلامتی دل است.

و همان گرامی فرمود: هیچ دردی بر دل ها دردناک تر از گناهان نیست.”

در ادامه عوامل بیماری های دل را برشمرده و برای هر یک، حدیث مربوط را ذکر کرده اند. مانند “پیمان شکنی: خدای تعالی فرمود: پس به سبب اینکه پیمانشان را شکستند لعنتشان کردیم و دل هایشان را سخت و حق ناپذیر گردانیدیم.”

بخش دوم به تعامل انسان با همنوعان اختصاص دارد که شامل شش فصل بوده و با تفکیک همنوعان به “خویشاوندان، همکیشان (مسلمانان) ، بیگانگان، مستضعفان، مهاجمان و دشمنان و در آخر شهروندان” در رابطه با هریک آیات و روایات موجود را ذکر کرده اند. به عنوان نمونه در فصل دوم از کتاب “مفاتیح الحیاة” در رابطه با نیکی به برادران مسلمان (اهل سنت) آمده است که:

“امام صادق (ع) فرمود: ای گروه شیعه! شما به ما منسوبید، پس برای ما زینت باشید و مایه ننگ ما نباشید. چه مانعی هست که در میان مردم (اهل سنت) همانند یاران علی سلام الله علیه باشید، اگر مردی از آن یاران هم اکنون زنده بود، در قبیله خود پیشوا، مؤذن و امانتدار آنان بود. از بیمارانشان عیادت کنید و در تشیع جنازه هایشان حاضر شوید و در مساجد آن ها نماز بگزارید و…”

عنوان بخش سوم ” تعامل مردم و نظام اسلامی” می باشد. در فصل اول آن نحوه تعامل مردم و حاکمان را در یک نظام سیاسی و حقوق و وظایف متقابل آنها بیان شده است. فصل دوم شامل آیات و روایات مربوط به نظام اجتماعی می باشد. در فصل بعدی با عنوان شهرسازی و شهرداری، آیات و روایات مربوط به خدمات عمومی و مصادیق آن ذکر شده است. در آخر هم در باب امور اقتصادی روایاتی آمده است:

“خدامحوری در خرید و فروش: رسول خدا صلی الله علیه می فرماید: کسی که در کار خرید و فروش است باید از پنج خصلت دوری گزیند و گرنه داد و ستد نکند؛ ربا، سوگند، کتمان عیب کالا، ستایش از کالا هنگام فروش و بدگویی از آن هنگام خرید.”

دو بخش آخر کتاب اختصاص دارد به نحوه تعامل انسان با “حیوان” و “خلقت زیست محیطی". بسیار جالب توجه و قابل تأمل است که در دین ما تا این اندازه به چگونگی حیات آدمی و نحوه برخورد با محیط پیرامونش اهمیت داده شده و آیات و روایات بسیاری در دست داریم که می توانیم با مراجعه به آنها حتی چگونگی تعامل صحیح با حیوانات و محیط زیست را فراگیریم.

گفتنی است در بسیاری از قسمت ها علاوه بر ذکر آیات و احادیث، در صورت نیاز توضیحات و نکاتی آورده شده است که به درک بیشتر موضوع کمک می کند. حتی در گوشه هایی از کتاب برای رفع بعضی شبهات مربوط به موضوع توضیحاتی آمده است. در پاورقی هر صفحه نیز منبع آیات و روایات و نصٌ عربی آن ها ذکر شده است.

لازم بذکر است که چنانچه در مقدمه این کتاب آمده، سامان دهی این اثر در همه مراحل آن، از طرح تا تخریج آیات و روایات، تحقیق و تنظیم، رفع شبهات و جمع میان روایات و بازخوانی نهایی متن، با هدایت و اشراف حضرت استاد آیت الله جوادی آملی بوده و پس از تکمیل متن، تمام آن به رؤیت و قرائت معظم له رسیده و نکات لازم را بر آن افزوده اند.

کتاب گرانقدر و ارزشمند “مفاتیح الحیاة” توسط مرکز نشر اسراء در مدت دو ماه به چاپ شانزدهم رسیده و با بهای 14500 در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد.

یادمه وقتی دبیرستان بودم خیلی دلم می خواست که وقتی به سن  20 سالگی، اوج جوونی  رسیدم یه اتفاق خاصه برام بیفته که همیشه یادم بمونه.

ازخدا خیلی می خواستم زیارت خونه ی خودش رو توسن 20 سالگی نصیبم کنه ، ازدوستام میخواستم برام دعا کنند تااین اتفاق بیفته ،تااینکه سالها گذشت ومن 20 ساله شدم …

درحین ناباوری آن سال درست در سن 20 سالگی مشرف به کربلا شدم بعدها دراحادیث دیدم که زیارت کربلا هزاربار بهترومستحب تر ازرفتن به خانه ی خداست و

آنقدر فضیلت برای آن ذکرشده بود که به پای مکه نمی رسید ومن خوشحال وراضی که خدا این چنین تقدیرم را رقم زد.

لطف عظیم الهی وعنایت ارباب حسابی منورو غافلگیر کرد ومن هزاران بار خداراشاکرم که زیارت ارباب نصیبم شد.

رضاخان ازمدرس می ترسید،برای اینکه انسان بود… رضاخان رقیب خودش را مدرس می دانست،به دیگران اعتنایی نداشت.

(مدرس) وقتی که می ایستاد وصبحت می کرد ،متزلزل می کردهمه را.یک انسان بود،وضع زندگی اش آن بودکه شما شنیدید ومن دیدم.وقتی که وکیل شد ،یعنی از اول به عنوان فقیهی که باید درمجلس باشد تعیین

شد آنطور که نقل کرده اند،یک گاری با یک اسبی در اصفهان خریده بود وسوار شده بود وخودش آورده بود تا تهران.آنجا آن را هم فروخته بود.منزلش ،یک منزل محقر،از حیث ساختمان ،یک قدری بزرگ بود ولی محقر از حیث ساختمان وزندگی یک زندگی مادون عادی که درآن وقت لباس کرباس ایشان زبانزد بود.کرباسی که باید از خود ایران باشد می پوشید.

{ حال یک همچو آدمی در مقابل آن قلدری که هرکس،آن وقت را ادارک کرده  می داند که زمان رضاشاه غیر زمان محمدرضا شاه بود….ایستاد،درمجلس،درخارج که یک وقت گفته بود:

سیدازجان من چه می خواهی ؟

گفته بود : می خواهم که تونباشی،می خواهم تو نباشی!

منبع : سایت تبیان

یه آروزداشت که همیشه به زبون می آورد.

میگفت: می خوام روزعاشورای امام حسین (علیه السلام) عاشورایی بشم.

روزعاشورا داشت جعبه های مهمات روجابه جا می کرد،که صدای انفجاربلندشد.

وقتی گردوغبارخوابید،دیدم سرش ازبدنش جداشده.سرجدا،پیکرجدا….

خاطره شهید محمدتکلوبیغش،قائم مقام فرمانده گردان علی اکبر لشکر32 انصارالحسین،شهادت :جزیره مجنون، محل دفن: گلزارشهدای ملایر

هفته بسیج خدمت همه ی بسیجیان گرامی تبریک عرض می نماییم انشالله که بتوانیم یک بسیجی واقعی باشیم وبه امام حسین اقتدا کنیم.

اگر درکشوری نوای دلنشین تفکربسیجی طنین انداز شود چشم طمع دشمنان وجهانخواران ازآن دورخواهد گردید.امام خمینی (ره)

بسیج یکی ازبرکات انقلاب واز پدیده های بسیار شگفت آور ومخصوص این انقلاب است. این هم یکی از آن چیزهایی است که امام بزرگوار ما با دیدالهی خود،باحکمتی که خدای متعال به اوارزانی کرده بود،برای کشوروملت وانقلاب ما به یادگارگذاشت. (مقام معظم رهبری)

بسیج قبله آمال همه کسانی است که حقیقت انظار موعود را دریافته اند ومی دانند که جز این راه،هرچه هست نقش خیال برآب باطل زدن است.(شهیدسیدمرتضی آوینی)

خداوند درآسمان ها ملائک را دارد و درزمین بسیجیان را. (شهید محمدابراهیم همت)

شما بسیجی ها باید به گونه ای رفتارکنید که با احترام ومحبت مردم جلب شود.شما باید نمونه اخلاق وتواضع ومهربانی ورعایت مقررات باشید.آن کسی بیسجی تراست که مقررات را بیشتر رعایت می کند ،بخاطرآنکه این فرد بیشتر ازهمه برای نظام دل می سوزاند ومقررات ،لوازم قطعی اداره درست نظام است.( مقام معظم رهبری)

امام حسین (علیه السلام):

درتوصیف مردم روزگارخویش فرمودند: مردم بندگان دنیایند ودین بازیچه زبان های ایشان است

وآنگاه که

عرصه آزمایش پدیدآید مشخص می شود که دینداران حقیقی چه اندکند.

وامروزحکایت ما دست کمی ازروزگارسیدالشهدا ندارد وادعای انتظارمان ازباب عادت و لقلقه لسان است.